पुष्पा पौडेल- हैदराबाद
आदरणीय बुवाआमा, दिदिबहिनी दाजुभाई,
82 को तिजमा स्वागत सबैलाई ।
बर्ष दिनको तिज आयो नयाँ रङ लिएर,
अप्ठ्यारा र पिडादायी सास्ती दिएर ।
भारत र सन्सार भरी छरिएका नेपाली,
देश फर्कने संकल्प गरौं यसपाली ।
नेपाल छाडी बिदेशिने भएको थियो बाध्यता,
भोगिएका घटना बताइ छैन साध्यत ।
रगत र पसिनाको भयन कहिल्यै निसाफ,
चुप लागेर बस्नु हुन्न खोजौं हिसाब ।
देशमा रोजगार नपाउनाले बिदेशिनु परेको
प्रदेशको माटो भिजाइ दुख गरेको ।
नत पायौं सुख हामीले नत पायौं सुबिधा,
जीवन बित्यो प्रदेशमा भयो द्विबिदा ।
उमेर बित्यो, बल बैँस सबै गयो बिदेशमा,
अब ढिला गर्नु हुन्न फर्कौं स्वेदेशमा ।
कति सहने अन्याय र अत्याचारको चाङ्लाई,
बिरोध गरि अघि बढौं सहन हुन्न अपमानलाई ।
आफ्नो जीवन हत्केलामा राखी काम गर्ने हो,
पुजीपती नोकरशाही आँखा तार्ने भो ।
तर छैन मुल्यांकन ब्यर्थै गयो रगत,
आफ्नै देशमा सुन फल्छ फर्कौं अबत ।
यो तिजलाइ यति भन्दैरोक्छु मेरो कलम,
अर्को साल भेट हौला लाल सलाम ।
